وقتی نیستی ...

 

 

وقتی می‌روی 
تمام ِ چیزهای ِ عادی 
یادگاری می‌شوند
حساس می‌شوند
ترک بر می‌دارند

بر مبل نمی‌شود نشست
که تو آنجا نشسته بوده‌ای 

 هوا را نمی‌شود نفس کشید
که عطر تو آنجا بوده است

وقتی نیستی
همه چیز
تو را یادآوری می‌کندتو را و نبودنت را

برگها زردند و می‌ریزند وقتی نیستی 

 فصل‌ها پاییز ِ پاییزند وقتی نیستی

ابرها لج می‌کنند و با تمام بغض خود  

قطره ای باران نمی‌ریزند وقتی نیستی

لحظه‌ها جایی برای فکر فردا نیستند

وقتی از دیروز لبریزند… وقتی نیستی

قاب‌های روی دیوار از طناب دارشان

عاقبت خود را می‌آویزند، وقتی نیستی

خواب می‌بینند گل ها،خواب فرداهای خوب

کاش برخیزند، برخیزند وقتی نیستی...