مریضم...

 من دیگر خواب نمی‌بینم
من دیگر سیگار نمی‌کشم
من دیگر حتی پیشینه‌ای ندارم
من بدون تو کثیفم
من بدون تو زشتم
مثل طفلی یتیم در پرورشگاه
من دیگر میلی ندارم به زندگی کردن
زندگی من متوقف می‌شود وقتی تو می‌روی
من دیگر زندگی ندارم
و حتی تخت من به گاراژ منتقل می‌شود
وقتی که تو می‌روی از آن
من بیمارم
کاملاً بیمار
مثل وقتی که شب‌ها مادرم خارج می‌شد
و مرا با ناامیدی‌هایم تنها می‌گذاشت
من مریضم
واقعاً مریض
من می‌آیم، هرگز نمی‌دانم چه وقت
تو می‌روی، هرگز نمی‌دانم کجا
و به زودی دو سال می‌گذرد
که تو رفتی
من سرگردان توام
من خسته ام، من فرسوده‌ام،
از وانمود کردن به اینکه خوشحالم
وقتی که آنها اینجا هستند
من همه‌ی شب می‌نوشم
و هر ویسکی برای من مزه یکسانی دارد
و هر قایقی برای من پرچم تو را حمل می‌کند
من دیگر نمی‌دانم کجا بروم، تو همه جا هستی
من بیمارم
کاملاً بیمار
من خونم را درون بدن تو می‌ریزم
و من مثل یک پرنده‌ی مرده هستم
وقتی تو، تو در خوابی
من مریضم
کاملاً مریض
تو همه آوازهای مرا تمام کردی
تو خالی کردی همه کلمات مرا
با اینحال من استعداد داشتم
قبل از زندگی با تو.
این عشق مرا می‌کشد
اگر آن ادامه پیدا کند،
من با خودم کنار رادیو خلوت خواهم کرد
مثل یک بچه‌ی ابله
در حال گوش دادن به صدایی که خواهد خواند:
من مریضم  

 واقعاً مریض... 

 

گفتی عاشقمی٬
می گفتم دوستت دارم.
گفتی اگه یه روز نبینمت می میرم٬
گفتم من فقط ناراحت می شم.
گفتی من به جز تو به کسی فکر نمی کنم٬
گفتم من اتفاقا به خیلی ها فکر می کنم!
گفتی تا ابد توو قلب منی٬
گفتم فعلا توو قلبم جا داری.
گفتی اگه بری با یکی دیگه من خودمو می کشم٬
گفتم اما اگه تو بری با یکی دیگه من فقط دلم می خواد طرفو خفه کنم.
گفتی …
گفتم … حالا فکر کردی فرق ما ایناس؟
نه! فرق من اینه که تو دروغ می گفتی و من راست می گفتم . . .